14 yıl geçti, ama hiç değişmemişim!!! Ne mutlu doğaya!!!:))

Dün akşam ABD'nın kurtuluş gününü kutladık gazeteciler, elçiler, ünlüler, valiler, sosyetikler, valiler falan... konsolosluk binası acayip kalabalıktı. şöyle bir etrafı gezdikten sonra bir anda karşıma biri çıktı.. "bilge!" diye yüzüme bakıyordu. bil bakalım kimim ben, iyi bak hatırlayacaksın... baktım baktım valla çıkaramadım. adını söyledi. liseden arkadaşımdı. valla öyle değişmiş ki; göbek yapmış. değişmiş bütün yüz ifadesi falan. 'sen beni nasıl tanıdın' diye sordum? hiç değişmemişsin, dedi. "aynısın valla, yüzün, gülüşün aynı. bir de hala çöp gibisin". düşünün 95te girdim ben liseye, dile kolay tam 14 yıl. 14 yılda insan hiç mi değişmez. adamcağız beni pat diye hatırladı. allahım ne çok sevindim. bir ara gidip aynaya bile baktım. şöyle bir saçlarımı düzelttim. mutlu oldum... insan ne komik şeylerden mutlu olabiliyormuş. bir de kadınlar tuhaf yaratıklar, böyle güzellik, yaş konularına erkeklerden daha takık gibi geliyor bana. yani yıllar su gibi akıyor, bizimkisi de geçiyor. ben öyle takık değilim aslında...
hani derler ya bazıları "allahım bir 10 yıl öncesine gitsem. o yaşları ne özlüyorum" diye... ben hiç demedim. 20'li yıllarımı çok güzel geçirdim. üniversitede edirnedeydim, orada bir evde 4 kız hayatımın en güzel evrelerinden birini geçirdik. sonra yurt dışına gittim. çalıştım, para biriktirdim, gezdim...
istediğim işe girdim. sevdim, sevildim, üzüldüm, ağladım, ayrıldım, birleştim, uzaklaştım, yakınlaştım. hayatımın en güzel dostlarını buldum, bazılarını acıyarak eksilttim...
böyle diye diye geldik işte 30lara... ben hep hayatı şöyle hesaplıyorum. "mesela ortalama kaza bere kanser kalp krizi falan olmadı diyelim 80e kadar yaşadık. şimdiye kadar yaşadığım hayatın süresinden daha fazlası beni bekliyor..."
eee 30 yılda o kadar çok şey yaşadım, o kadar doldurdum ki ceplerimi, gelecek kimbilir ne güzel olur, değil mi?...
ee hayat güzel. eski dostlarla karşılaşmaksa çok daha güzelmiş. dün gece bunu anladım::))