Beyoğlu'ndan aşağı doğru inerken soldaki muhteşem binalardan biridir kendileri. saçma sapan giyim kuşam dükkanlarından çok daha güzel, çok daha zarif, çok daha Beyoğlu'dur kendisi... Kiminiz hiç dikkat bile etmemişsinizdir belki. Kapısında iki tane zarif kadın heykelciği vardır. Sağlı sollu. elleri yanlarından sarkan kadınlara bakarak ve hayran kalarak içeriye giren sinemaseverleri karşılarlar.
Bir gün o kadar üzgündüm ki... bundan iki yıl önceydi sanırım. öyle boş boş yukarı doğru eve yürürken sağıma döndüm. "4 ay 3 hafta 2 gün" adlı filmi afişini gördüm. Durdum, içeri girdim ve bilet aldım. izlediğim en güzel filmlerden biriydi. Sonra semih kaplanoğlu'nun "süt" filmini izledim orda. hani geçen günlerde altın ayıyı alan yönetmen. muhteşem filmlerdi. kendi halinde ama muhteşem. içerisi o kadar boştu ki her iki filmde de... ne yazık...
işte tüm bunların sonucunda kapanıyor alkazar sineması. ben kapanmasını istemiyorum. gerçekten çok üzüldüm. demiş ki Adalet Dinamit sinema yönetimi adına: “Alkazar Sineması'nı bütünüyle yenileyip 28 Şubat 1994 tarihinde “Germinal” filminin gösterimi ile açılışını yaparak, yeni bir film programı anlayışı ile sinemaseverlerin hizmetine sunan biz Alkazar Sineması'nın yönetimi, buruk bir hüznü tüm benliğimizle hissettiğimiz şu günlerde bu oyunu yeniden anımsadık. Büyük alışveriş merkezlerindeki son derece yüksek yatırımlarla yapılan, teknolojik olanaklarla donatılmış olan ve popüler, ticari filmleri izleyiciye sunan 8-10 perdeli sinema salonlarına karşı, adeta kahraman bakkallar gibi küçük, iddiasız sanat sineması olmayı sürdürecek gücümüz ne yazık ki kalmadı.”
çok üzüldüm. gerçekten üzüldüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder