Bagdat'ta artik bir haftam gecti... bir hafta boyunca onlarca insanla konustum, hikayelerini dinledim, her gun en az 50 tane kontrol noktasindan gectim, bulut alemdar (bizim polatin iraktaki adi) esprisine maruz kaldim, safevi turkiye (tukiyeden gazeteciler) cumlesini duydum ve ibrahim tatlisesin butun sarkilarini ezberledim... bizim turkmen mihmandara (adi Amer kendisinin) artik ibo yetti dedigimde "sibel can ister misin?" cumlesiyle beni yikmasi son noktaydi...
yoruldum... yemin ederim turkiyeye laf edenleri sadece bir hafta arap ulkelerine gonderecegim... yavas yavasin, gec kalmanin, 1 saniyenin aslinda 35 dakka anlamina gelebilecegini (bugun irak muzesinde mudurle gorusmek icin beklerken yardimcisi sadece 1 saniye sonra musait olabilecegini soyledi de) ogrenirler. bizim rehberi tam 3 saat bekledikten sonra "hazirim gelin" dediginde daha bi yarim saat otomoblini yikadigini (arabada tabii ki bangir bangir ibo caliyor kuskusuz) gorunce oturdum ve o andan zevk almaya calistim. soyleyecek daha ne var ki... araplar, yavas insanlar... gerci omrunun yarisini kontrol noktalarinda bekleyerek diger yarisini da bomba beni vurur mu acaba diye korkarak gecirince insan hayati belki de daha az onemsemeye basliyor. daha yavasa aliyor: yani bizim asla yapamadigimiz yapiyor ve vitesi geriye takiyor biraz. ama bu sadece irakta degil ki, misirda urdunde filistinde hep boyleydi. yaa urdunde kralicenin soforu bile beni almaya yarim saat gec geldi ne diyeyim ki...
yine de biraz insan (ya da arapcasiyla beser-ogrencem bu dili) ariyorsa bu dunda doguya getmeli bence. dun Sadr kentindeydik. hicbir gazetecinin kolay kolay giremedigi, irak polisinin ancak 6 ay once tam onetimine aldgig, Sii milislerin kalesi Sadr kentinde. bombayla darmaduman olmus bi binanin altinda calisan adamla konusmaya basladik. sadece iki saniye sonra caylar geliverdi. yurektenler, canlar... bizim gibiler.. ozler site.
evet agir adamlar, tam rahatlar ama ben yine de seviyorum arap ulkelerini. kurallarini esnetebilmelerini (avrupadan en buyuk fark bu), bir selamin her seye deger oldugu bu dunyayi seviyorum. bir gun insallah (bu insallah burda cok mesher, bi sey istediginizde once insallah geliyor sonra yapiliyor tabii bi saat sonra) buralarda bir yerlerde muhabirlik yapabilirim birkac yilligina. Amer gel bagdatta kal diyor ama ben beyrut ya da kudusu istiyorum. bakalim bilgenin yolu bir daha nereye duser... simdilik bu kadart. yarin turkiyede gorusuruz... fotolarla sizi basbaba birakiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder