Biz de çocukları olarak bundan muaf tutulamıyoruz tabii ki. Yeni evime taşındıktan sonra ilk ziyaretinde kocaman bir çiçekle geliverdi. Köşeye güneş gören bir yere oturtuverdik kendilerini... Hayli keyifli serpiliyor. Ben yolculuklardan ve çalışmalardan ötürü en güzel kaktüs büyütüyorum. Çok az su istedikleri için kendi hallerinde büyüyorlar...
Ama bu aralar en çok onları sevdim... Lalelerimi... Gerçekten bence çiçeklerin en narini, en muhteşemi, en keyiflisi. İnsan dokunmaya kıyamaz mı?
Üç saksıyı babam yaklaşık bir ay önce verdi. Hayatımın en büyük sorunlarından biri olan çiçeklerin ne zaman sulanacağı. Neyse ki 3 günde bir toprağa bak, sözü beni kurtardı... Böylelikle başarıyla lalelerimi yetiştirebildim!!! İşte karşınızda ilk pembe lalem bu sabah açtı. İnsan bir çiçeğe bakınca böyle mi keyiflenir ki??? Evet keyiflenir... Buyrun siz de bakın bakalım. Darısı geri kalan 11 lalenin başına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder