Geçtiğimiz pazartesi günü kimilerine ilginç, kimilerine farklı, kimilerine çirkin, kimilerine ise önemli gelebilecek bir basın toplantısına gittim. Belki herkes gibi sıradan, ama aslında herkesten çok farklı hikayelere sahip anne ve babalar vardı. Onların çocukları eşcinsel, lezbiyen ve trans'tı. Hiç kimse bu yazıyı okurken "bana ne" veya "Nasılsa benim başıma gelmez" dememeli. Bu zaten birilerinin başına gelebilecek bir rahatsızlık değil, su içmek kadar hayatın doğal bir seyri işte.
Onların bir araya gelme nedenleri LISTAG adlı bir grup oluşturmaları. Hani bazı zamanlar olur da kendinizi yalnız hissedersiniz. ama bir gün yalnız olmadığınızı ve sizin gibi daha onlarcasının da olduğunu görürsünüz. İnsan paylaştıkça büyük ve güçlenir. 3 yıl önce işte bu nedenle bir araya geldi eşcinsel ve trans aileler. Kendilerine de LISTAG dediler.
Birinin oğlu trans'tı. "16 yaşında yanıma geldi ve artık kız olmak istediğini söyledi. Şaka yapıyor sandım. Bunun gerçek olmadığını, rahatsız olduğunu, tedavi edilmesi gerektiğini söyledim. Ama dinlemedi. Asla kabul etmedim. Camilere gidip adak adadım, kiliselerde mum yaktım. Gitmediğim bilmem yatır, türbe kalmadı. Tek istediğim oğlumun benimle kalmasıydı. Ama olmadı. Defalarca kendisiyle görüşen doktor en sonunda beni çağırdı ve dedi ki: oğlunuz bir trans. bunu değiştiremezsiniz. size en iyi tavsiyem onun yanında olun..." İşte bir anne böyle başladığı macerasında oğlunun yanında oldu. Önce onu okuldan aldı. Ardından ameliyat olmasına yardımcı oldu. Hormon tedavilerinin sonucunda artık bir kızı vardı onun. Pembe kimlik aldı, dışarıdan üniversiteye girdi. "Çok çektim ama güzel bir kızım oldu. Mutluyum" diye anlattı. ben de büyük bir merakla dinledim.
Bir başka çift ise oğullarının eşcinsel olduğunu öğrendikten sonra bunu tam 10 yıl boyunca aile içinde gizlemiş. Oğulları birçok eylemde en ön sırada yer alsa da kendileri hep kapalı kapılar ardında durmayı tercih etmiş. Ama aile dedikleri nedir; dağılmaması için ne yapılır? Önemli olan hep birbirine destek olmak değil midir? İşte bu nedenle artık oğullarının yanındalar. Bütün eylemlerde en öndeler. Başta sayıları bir elin parmaklarını geçmezken bugün bu sayı 150'ye ulaşmış durumda. Hem de sadece İstanbul değil, Sivastan, doğu illerinden de çocukları LGBT olan aileler dernekte daha fazla bilgi alıp çocuklarının yanında olmaya çalışıyor.
Gelelim geçen haftaki basın toplantısına. Bu aileler "bizi herkes anlasın" diyerek bir belgesel hazırlamaya karar verdi. Yönetmenliğini Boğaziçi Üniversitesi Öğretim Görevlisi Can Candan yapıyor. "My Child" (Benim Çocuğum) isimli belgeselin çekimlerine başlandı. Aileler yaşadıklarını, açık yüreklilikle söyleyip tüm Türkiye'nin kendilerini anlamasını istiyor. Ancak filmin çekimleri için finansa ihtiyaçları var. İnternet sitelerinde bir adres ve hesap numarası var. Lütfen hepimiz büyük küçük destek verelim. email adresi: http://www.listagfilm.com/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder